ئه‌لف

ئه‌لف

حه‌رفا ئه‌ول یا عه‌ره‌بی یه‌ و د‌ حه‌سابا ئه‌بجه‌د‌ێ د‌ا یێك تێ حه‌ساب كرن.

1ـ أب/ ئه‌بب: المرعی، چێرینگه‌ه، چێرینگه‌ها حازرێ چێرین و چنینێ، گیایێ بخوه شین بویی.

ئه‌ڤ كه‌لیمه یێك جارێ تنێ د قورئانێ دا هاتیه: «وَفَاكِهَةً وَأَبًّا» عه‌به‌سه/ 31. خوه‌یێ قامووسێ Ú˜ كه‌سه‌كی نه‌قل دكێ كو «واو» نه عه‌طفه یه‌ به‌لكی Ú˜ ئه‌صلی كه‌لیمێ یه: «وَاْباً» ب مه‌عنا گر  (مه‌زن) Ùˆ موخته‌لفه Ùˆ صفه‌تێ «فَاكِهَةً»ێ یه، ڤێجا ئه‌و Ú¤ÛŽ گوتنێ Ú˜ به‌ر چه‌ند تشتا قه‌بوول ناكێ:

·        Ú† یێك Ú˜ قارییان بێ یا «ئه‌ب»ێ بێ شه‌دده نه خوه‌ندنه.

·        ئه‌ڤ مه‌عنه نه موناسبێ هه‌ركینا ئایه‌تا یه،

·        وه‌صفێ «فاكهة»ێ د ئایه‌تێن دی د‌ا موئه‌ننه‌س هاتیه (فاكهة كثیرة، زوخروف/ 73. واقعه/ 32 Ùˆ صاد/ 51. ئه‌گه‌ر وه ‌بیا چه‌وا ÙˆÛŒ گووتی گه‌ره‌كه Ù„ ڤێده‌رێ Ú˜ÛŒ صفه‌ت موئه‌ننه‌س بهاتا «و فاكهة Ùˆ اْبة».

2ـ أبد. ئه‌به‌د: دائیم، ئله‌ھ، بێ ڤه‌‌بر، زه‌مانێ به‌رده‌وام کو برین ژێره تنه‌بێ «ماکثین‌فیه أبداً ـ که‌هف/ 3». د ئه‌قره‌بول مه‌واردێ دا هاتیه: «أبد» زه‌رفێ زه‌مانه وژ بوونا ته‌ئکید‌ا زه‌مانێ ھێژ بێ (موسته‌قبه‌ل) بکار تێ برن و نه ‌ژ ده‌وام و ئستمرارا وێرا، وه‌ک چه‌وا «قط» و «ألبتّه» ژ ته‌ئکیدا زه‌مانێ ده‌ربازبویی (ماضی) را: «مافعلت قط و ألبتّه ولا أفعلُهُ ابداً». ئه‌ڤ که‌لیمه 28 جارا د قورئانا پیروز هایتمه.