خاترخوه‌ستنا ژ ره‌مه‌زانێ

تَسْتُرُ عَلى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ، وَتَجُودُ عَلى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ، وَكِلاهُما أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضيحَةِ وَالْمَنْعِ، غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفَعالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ، وَأَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجاوُزِ.

تو ڤه‌دشێری ژ که‌سه‌کی را کو ئه‌گه‌ر ته‌ بڤيا ته‌ يێ شه‌رمه‌زار بکرا، تو ددی وی يێ ئه‌گه‌ر ته‌ نه‌ڤيا ته‌ يێ نه‌دايێ، حالحاله‌ ھه‌ر دوو ژی موسته‌حه‌ق بوونه‌ ژ شه‌رمه‌زاری و نه‌دانێ را، لێ ته‌ کارێن خوه‌ ل سه‌ر قه‌نجیيێ دانینه‌ و کارینا خوه‌ ل سه‌ر لێبوورینێ.

وَتَلَقَّيْتَ مَنْ عَصاكَ بِالْحِلْمِ، وَأَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ، تَستَنْظِرُهُمْ بِأَناتِكَ إِلَى الانابَةِ، وتَتْرُكُ مُعاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ، لِكَيْلا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هالِكُهُمْ، وَلا يَشْقى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ، إِلاّ عَنْ طُولِ الإعْذارِ إِلَيْهِ، وَبَعْدَ تَرادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ، كَرَماً مِن عَفْوِكَ يا كَريمُ، وَعائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يا حَليمُ.

تو ب نه‌رمی رابه‌ر دبی ژ نه‌گوھدارێن خوه‌ را، ته‌ موھله‌ت دا که‌سێن زولم ژ خوه‌ را خوه‌ستین، تو خوه‌ ل وان دگری دا پێ پاشده‌ دانێ ئه‌و ل ته‌ بزڤرن و پێ له‌زنه‌که‌تنا ل جه‌زادانێ ئه‌و ته‌وبه‌ بکن، دا کو ئه‌وێ ژ ناڤ دچێ و يێ به‌ختره‌ش دبێ پشتی درێژيا عوزر و مه‌عزه‌ره‌تان و ل په‌ي ھه‌ڤ ئانینا ده‌لیل و به‌لگا بێ، ئه‌ڤا ھه‌ ژی ژ به‌ر که‌ره‌م و قه‌نجیيا ته‌ يه‌ ئه‌ي که‌ریم؛ ژ فه‌يدا دلووڤانی و مه‌رحه‌مه‌تا ته‌ يه‌ ئه‌ي خوه‌يێ حلم و نه‌رمیيێ.

أَنْتَ الَّذي فَتَحْتَ لِعِبادِكَ باباً إِلى عَفْوِكَ وَسَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَجَعَلْتَ عَلى ذلِكَ الْبابِ دَليلاً مِنْ وَحْيِكَ لِئَلاّ يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ تَبارَكَ اسْمُكَ:

تو ئه‌وی يێ ته‌ ژ عه‌فووکرنا به‌نده‌يێن خوه‌ را ده‌رگه‌ھه‌ک ڤه‌کری و ناڤێ وێ کری ته‌وبه‌ و ته‌ ژ وه‌حيا خوه‌ ده‌لیل و نیشانه‌ک ژ وی ده‌رگه‌ھی را دانيی دا کو ل به‌ر خه‌لکێ وندا نه‌بێ، ڤێجا ته‌ گووتيه‌؛ تو يێ خوه‌يێ ناڤێن پر به‌ره‌که‌ت:

«تُوبُوا إِلَى اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنّات تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهارُ».

«ب ته‌وبه‌يه‌ک خالص و زه‌لال ته‌وبه‌ بکن دا به‌لکو خوه‌يکه‌رێ ھه‌وه‌ پیساتیيێن ھه‌وه‌ ژ ھه‌وه‌ ببێ و ھه‌وه‌ بێخێ د بھشته‌کی دا کو جوو و جووبار د بن را دھه‌رکن».

«يَوْمَ لا يُخْزِي اللّهُ النَّبِىَّ وَالَّذين آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعى بَيْنَ أَيْديهِمْ وَبِأَيْمانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَاغْفِرْ لَنا إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ». فَما عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبابِ، وَإِقامَةِ الدَّليلِ؟

«رۆژا کو خودێ پێغه‌مبه‌ر و وا يێن گه‌ل وی باوه‌ری ئانيین شه‌رمه‌زار ناکێ، ڕۆناھیيا وان ل به‌ر وان و ل راستێ وان دا ژ وان را رووناھيێ ددێ، د وی حالی دا ئه‌و دبێژن: يا خودێ! ڕۆناھیيا مه‌ ژ مه‌ را ته‌مام بکه‌ و ل مه‌ ببووره‌، براستی ھه‌ر کار ژ ته‌ تێ». ڤێجا گه‌لو پشتی ڤه‌بوونا ده‌رگه‌ھێ وی جھی و ھاتنا ده‌لیل و به‌لگێ، ئه‌وێ بێ خه‌م بێ ژ چوونا وێده‌رێ را چ عوزر و مه‌عزه‌ره‌ت ژێرا ھه‌يه‌؟