خاترخوه‌ستنا ژ ره‌مه‌زانێ

يا خودێ! صه‌له‌واتێ ل موحه‌ممه‌د و ئالێ وی ببارینه‌ و د ڤێ مه‌ھا مه‌ دا موصیبه‌تا مه‌ چاره‌سه‌ر بکه‌ و رۆژا عه‌يدا مه‌ يا فطرێ ژ مه‌ را پیرووز بکه‌ و ئه‌وێ بکه‌ ژ باشترین رۆژێن سه‌ر مه‌ دا بووريین کو عه‌فوا ته‌ ژ مه‌ را بێنێ و گونه‌ھێن مه‌ ژ ناڤ ببێ. و گونه‌ھێن مه‌ يێن خه‌ف و يێن ئه‌شکه‌ره‌بويی ل مه‌ ببووره‌.

أَللّهُمَّ اسْلَخْنا بِانْسِلاخِ هذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطايانا، وَأَخْرِجْنا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَيِّئاتِنا، وَاجْعَلْنا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ، وَأَجْزَلِهِمْ قِسْماً فيهِ، وَأَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ.

يا خودا، کا چه‌وا ئه‌ڤ مه‌ھ سه‌ر مه‌ دا دبوورێ وه‌ره‌نگ مه‌ ژ پیساتیيێن مه‌ برووتکێنه‌، کا چه‌وا ئه‌م ژ ڤێ مه‌ھێ ده‌رتێن وه‌ره‌نگ مه‌ ژ ناڤ خرابیيێن مه‌ ده‌رینه‌، ب وێ مه‌ بکه‌ ژ به‌خته‌وه‌رترینێ ئه‌ھلێ وێ و بکه‌ ژ خوه‌ي نه‌صیبترینێ وان ئه‌وێن پرترین به‌ھر ژێ ھلانيین.

أَللّهُمَّ وَمَنْ رَعى حَقَّ هذَا الشَّهْرِ حَقَّ رِعايَتِهِ، وَحَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِها، وَقامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيامِها، وَاتَّقى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقاتِها، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَة أَوْجَبَتْ رِضاكَ لَهُ، وَعَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ، فَهَبْ لَنا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ، وَأَعْطِنا أَضْعافَهُ مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لايَغيضُ، وَإِنَّ خَزائِنَكَ لا تَنْقُصُ بَلْ تَفيضُ، وَإِنَّ مَعادِنَ إِحْسانِكَ لاتَفْنى، وَإِنَّ عَطاءَكَ لَلْعَطاءُ الْمُهَنّا.

يا خودێ! که‌سێ باش باش ھاي ژ حه‌قێ ڤێ مه‌ھێ مايی و باش باش قه‌در و حورمه‌تا وێ پارازتی و حه‌قێ وێ باش پێک ئانيی و ب شکله‌ک باش د وێ دا خوه‌ ژ گونه‌ھان پارازتی، ئان ب ئاوايه‌کی خوه‌ نێزیکێ ته‌ کری کو بیبێ سه‌به‌بێ رازیبوونا ته‌ و ژ ره‌حمه‌ت و دلووڤانيا ته‌ به‌ھره‌مه‌ند بیبێ، ڤێجا ژ که‌ره‌م و ھه‌يیيا خوه‌ وه‌ک وێ و چه‌ند به‌رابه‌رێ وێ بده‌ مه‌، چکو براستی قه‌نجی و که‌ره‌ما ته‌ چک نابێ و کێماسی ناکه‌ڤێ خه‌زنێن ته‌، به‌لکی زێده‌ دبێ و سه‌رچاڤکا ئحسان و باشيا ته‌ خلاسی ژێرا نینه‌ و ھه‌ما براستی دانا ته‌ خوه‌ش دانه‌.

أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَاكْتُبْ لَنا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صامَهُ أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ فيْهِ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ.

يا خودا، صه‌له‌واتێ ببارینه‌ ل موحه‌ممه‌د و ئالێ وی و حه‌تا رۆژا قيامه‌تێ وه‌ک خێرا که‌سێن د وێ دا رۆژی گرتین و عباده‌تێ ته‌ کرین ژ مه‌ را بنڤیسه‌.

أَللّهُمَّ إِنّا نَتُوبُ إِلَيْكَ في يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنينَ عيداً وَسُرُوراً، وَلاَِهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَمُحْتَشَداً، مِنْ كُلِّ ذَنْب أَذْنَبْناهُ، أَوْ سُوء أَسْلَفْناهُ، أَوْ خاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْناهُ، تَوْبَةَ مَنْ لايَنْطَوي عَلى رُجُوع إِلى ذَنْب، وَلا يَعُودُ بَعْدَها في خَطيئَة.

يا خودێ! ئیروو، د رۆژا فطرێ دا کو ته‌ ژ باوه‌رداران را کريه‌ عه‌يد و شاھی و ژ ئه‌ھلێ دینێ خوه‌ را کريه‌ جڤینگه‌ھ و جھێ کۆمبوونێ، ئه‌م ته‌وبه‌ دکین ژ ھه‌می گونه‌ھێن مه‌ کرین و ژ ھه‌می پیساتيێن پێشدا ژ مه‌ چێبويین و ژ ھه‌می خرابيێن که‌تین دلێ مه‌، ئه‌م وه‌ره‌نگ ته‌وبه‌ دکین وه‌ک ته‌وبا وی يێ کو زڤرینا ل گونه‌ھ ناکه‌ڤێ دلێ وی و پشتی وێ ئێدی قه‌ت ل خرابیيان نازڤرێ.

تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَالإرْتِيابِ، فَتَقَبَّلْها مِنّا، وَارْضَ عَنّا، وَثَبِّتْنا عَلَيْها.