ئیمان د نێرینا قورئان و روایه‌تا دا

ئمام صادق (س): ئیمانا مروڤێ باوه‌ردار خێنجی ب عه‌مه‌ل قاییم نابێ، و عه‌مه‌ل ژ ئیمانێ یه‌ - لا يَثْبُتُ لَه (المؤمن) الإيمانُ الاّ بالعَمَلِ، والعَمَلُ مِنهُ.

طاما ئیمانێ

ئمام عه‌لی: حه‏تا به‌نده‌ ده‌ڤ ژ ڤڕا به‌رنه‌دێ ب طاما ئیمانێ ناحه‌سهێ ، چ د‌ه‌ره‌وێن ژ د‌ل چ ژی ب طناز - لا يجِدُ عبدٌ طعمَ الإيمانِ حتّى يترُكَ الكذبَ هَزْلَهُ وجِدَّهُ.

ئمام عه‌لی (س): كه‌س حه‌قیقه‌تا طاما ئیمانێ طام ناكێ نه‌حه‌تا سێ تشت تێدا هه‌بن: زانا بون د دین دا، صه‌برداری ل سه‌ر موصیبه‌تان و ته‌یبیردانه‌ك دورست ژبوونا ژیانێ - لا يذوقُ المَرءُ من حَقيقةِ الإيمانِ حتّى يكونَ فيهِ ثلاثُ خصالٍ: الفقهُ في الدِّينِ، والصّبرُ على المَصائبِ، وحُسْنُ التّقديرِ في المَعاشِ.

تشتێن دگه‌ل ئیمانێ رێك ناكه‌ڤن

پێغه‌مبه‌ر (ص): كێمترین كوفر ئه‌وه‌ مرووڤ ژ براده‌رێ خوه‌ گوتنه‌كی گوهلێ ببێ، ڤێجا ئه‌وێ ل بال خوه‌ بهێلێ حه‌تا (رووژه‌كی) هه‌تكا وی پێ ببێ. ئه‌وێن وه‌لێ ژ خێر و قه‌نجیێ بێ به‌ھرن.

پێغه‌مبه‌ر (ص): دو ئه‌خلاق د موئمن دا ناجڤن: چاڤنه‌باری (شوح) و ئه‌خلاقێ خراب - خُلُقان لا يَجتَمِعانِ في مؤمنٍ: الشُّحُّ، وسُوءُ الخُلقِ.

پێغه‌مبه‌ر (ص): چێدبێ كو مروڤێ موئمن هه‌ر تشته‌كی ژ خوه‌ره‌ بكێ عه‌ده‌ت، خێنجی دره‌و و خیانه‌تێ.

ئمام صادق (س): شه‌ش تشت ل باوه‌ردار دا چێنابن: بزه‌حمه‌ت‏خستن، بێ‏خێری، حه‌سه‌د، ركه‌به‌رانی، ده‌ره‌و و زوڵم - ستّةٌ لا تكونُ في مؤمنٍ: العُسرُ، والنَّكَدُ، والحَسدُ، واللَّجاجةُ، والكِذْبُ، والبَغْيُ.

مه‌زناهی‏یا باوه‏ردار