ئیمان د نێرینا قورئان و روایه‌تا دا

«و ده‌ما ئایه‌تێن ÙˆÛŒ Ù„ سه‌ر وان تێن خوه‌ندن ئیمانا وان زێده‌ دكێ -  وَإِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانا. » الأنفال: 1-2

بنێره ڤان ئایه‏تا ژی: بقرة: 260، كهف: 13، 14، أحزاب: 22، فتح: 4 و مجادلة: 22

ئمام عه‌لی (س): ئیمان ژ نوقته‌یه‌ك سپی ل دل دا ده‌سپێ دكێ، ڤێجا چقاس سه‌ر مه‌زناهی یا ئیمانێ ڤه‌ زێده‌ ببێ سه‌ر وێ سپیتاهی یێ ڤه‌ ژی زێده‌ دبێ، ڤێجا ده‌ما ئیمان كامل ببێ دل پێكه‌ڤه‌ سپی دبێ.

ئه‏و (ص): ئیمانێ حه‌فتێ و هنه‌ك چق هه‌نه‌، گوتنا «لا اله‌ الا الله»ێ سه‌راترینێ یه‌ و كێمترینێ وێ ژی راكرنا تشتێن دبن سه‌به‌بێ ئه‌زیه‌تێ ژ سه‌ر ریكێ یه‌، شه‌رم و حه‌یا ژی چقه‌ك یێ ئمیانێ یه‌.

ئمام صادق (س): ئیمان وه‌ك نه‌ردڤانا ده‌ھ پێله‌ك و ده‌ره‌ج‏كه‌ و مرووڤ پێله‌ك پێله‌ك پێڤه‌ دچێ؛ ڤێجا چێنابێ ئه‌وێ ل سه‌ر پێله‌كا دوێ بێژێ یێ ل سه‌ر پێله‌كا یێکێ تو نه‌ تشته‌كی، حه‌تا بگهێ یا ده‌ھێ ڤێجا تو یێ بن‏خوه‌ را نه‌ئاڤێژه‌ دا ئه‌وێ سه‌رته‌را ژی ته‌ پێدا نه‌ئاڤێژێ. ئه‌گه‌ر ته‌ دیت كه‌سه‌ك پێله‌كه‌كی بن ته‌ را یه‌ ب نه‌رمی بال خوه‌ڤه‌ بكێشه‌، و باره‌كی زێده‌ترێ ژ كارینا وی لێ نه‌كه‌ كو ببێ سه‌به‌بێ شكێناندنا وی، چكو براستی ئه‌و كه‌سێ باوه‌رداره‌كێ بشكێنێ دڤێ شكه‌ستنا وی بجه‌برێنێ - إنّ الإيمانَ عَشْرُ دَرَجاتٍ بِمَنزِلَةِ السُلَّمِ، يُصْعَدُ مِنهُ مِرْقاةً بَعدَ مِرْقاةٍ، فلا يَقُولَنَّ صاحبُ الاثنَينِ لِصاحِبِ الواحدِ: لَستَ على شَيءٍ، حتّى يَنْتهيَ إلَى العاشِرِ. فلا تُسْقِطْ مَن هُو دُونَكَ فيُسْقِطَكَ مَن هُو فَوقَكَ، وإذا رأيتَ مَن هُو أسْفَلُ مِنكَ بدرجةٍ فارْفَعْهُ إليكَ برِفْقٍ، ولا تَحْمِلَنَّ علَيهِ ما لا يُطيقُ فَتَكْسِرَهُ، فإنّ مَن كَسَرَ مؤمنا فعلَيهِ جَبْرُهُ.

ئیمانا بنه‌جی و ئه‌مانه‌تی

ئمام عه‌لی (س): هنه‌ك ئیمان سابتن و جێگر بونه‌ ل دلا دا، هنه‌ك ژی حه‌تا زه‌مانه‌ك دیاركری ئه‌مانه‌تن ل ناڤبه‌ینا دل و سنگا دا.

سه‌به‌بێن قه‌وی‏كرنا ئیمانێ

ئمام صادق (س) ژسه‌به‌بێن قاهیم کرنا ئیمانێ: های ژ خوه‌ مایین و دوری یا ژ حه‌رامه‌تی‏یێ ئه‌وێ ل به‌ندا دا قاهیم دكی، و طماتی دبێ سه‌به‌بێ ده‌ركه‌تنا وێ.