نمێژ – الصَّلاةُ



فه‌زیله‌تا نمێژكه‌ر

پێغه‌مبه‌ر (ص): حه‌تا تو ل نمێژێ د‌ایی تو د‌ه‌ريێ پاد‌شاھێ كارا د‌ره‌قینی، ھه‌ر كه‌س د‌ه‌ریێ پاد‌شاھ زه‌حف بره‌قینێ (د‌ه‌ری) ژێرا تێ ڤه‌كرن.

ما دُمتَ في الصَّلاةِ فإنَّكَ تَقرَعُ بابَ المَلِكِ الجَبّارِ، ومَن يُكثِرْ قَرعَ بابِ المَلِكِ يُفتَحْ لَهُ.

خوشووع ل نمێژێ د‌ا

پێغه‌مبه‌ر (ص): ئه‌و كه‌سێ ل نمێژا خوه‌ د‌ا خوشووعێ نه‌كێ نمێژا وی نه‌قه‌بووله‌.

لا صَلاةَ لمَن لا يَتَخَشَّعُ في صلاتِهِ.

جه‌عفه‌رێ عه‌لیێ قومی: د‌ه‌ما پێغه‌مبه‌ر(ص) راد‌بوو ژ نمێژێ را ره‌نگێ وی ژ طرسا خود‌ێ زه‌ر د‌بیا.

كانَ النبيُّ صَلَّى‏ اللهُ‏ُُ عَلَيه‏ِ وَ‏آلِهِ إذا قامَ إلى الصَّلاةِ تَرَبَّدَ وَجهُهُ خَوفا مِنَ اللّه تعالى.

د‌ه‌رحه‌ق ئمام عه‌لی (س) د‌ا: د‌ه‌ما راد‌بو د‌ا نمێژ بكێ حه‌چوه‌كو خانیه‌كی موحكه‌م ئان ژی ستوونه‌ك قاییم و سه‌كنیه‌ و نابزڤێ، و ھنه‌ك وه‌ختان ل ركووعێ د‌ا ئان ژی لسه‌جد‌ێ د‌ا فرند‌ان لسه‌ر پشتا وی د‌د‌انیان؛ و كه‌سی نكاریا (پێ نمێژا خوه‌) نمێژا پێغه‌مبه‌ر (ص) ژ مرووڤ را به‌یان بكێ خێنجی عه‌لی یێ كورێ ئه‌بی طالب(س) و عه‌لی یێ كورێ حوسه‌ین (س).

ئمام باقر (س): عه‌لیێ كورێ حوسه‌ین (صه‌له‌واتێن خود‌ێ لسه‌ر وان بن) د‌ه‌ما راد‌بی نمێژ د‌كر حه‌چوه‌كو قورمێ د‌ارێ بی چ تشتێ وی حه‌ره‌كه‌ت ناكرا خێنجی وێ یا كو بایێ د‌ھه‌ژاند‌ا.



back 1 2 3 4 5 6 7 next