شه‌فاعه‌ت



شه‌فاعه‌ت

 

پێشه‌كی

یێك ژ سه‌راتیێن خودایێ ته‌عالا دایی موئمن و باوه‌رداران، و كری تایبه‌تێ وان، ئه‌ڤه‌ كو ئه‌گه‌ر مرووڤێ باوه‌ردار ئیمانا خوه‌ حه‌تا ده‌مێ مرنێ بپارێزێ و خوه‌ی بكێ و نه‌كه‌ڤێ ناڤ وان گونه‌ھان را كو دبن سه‌به‌بێ عاقبه‌ت و دووماھیكا خراب و شك و ئنكارێ؛ و ب كورتی ئه‌م بێژن: ئه‌گه‌ر ل سه‌ر ئیماێ بمرێ، ئه‌و گرفتارێ عه‌زابێ ئه‌به‌دی نابێ.

گونه‌ھێن وی یێن بچووك ب رێكا خوه‌ ڤه‌دانا ژ گونه‌ھێن مه‌زن تێن عه‌فوو كرن و گونه‌ھێن وی یێن كه‌بیره‌ و مه‌زن ب رێكا ته‌وبا مه‌قبوول و دورست ڤه‌ تێن به‌خشین؛ و ئه‌گه‌ر ته‌وفیقا ته‌وبه‌یه‌ك وھا ده‌ست نه‌كه‌ت به‌لا و موصیبه‌تێن دونیایی كو سه‌ر دا تێن بارێ گونه‌ھێن وی سڤك دكن. دژواریێن به‌رزه‌خێ و عاله‌ما قه‌برێ و سه‌كنگه‌ھێن ھه‌یین د ده‌سپێكێ دا قرێژ و نه‌خالصیا وی ژێ دبن و ئه‌گه‌ر دیسا ژی ژ قرێژا گونه‌ھان پاك نه‌بوو، وه‌سیلا شه‌فاعه‌تێ ژێرا ھه‌یه‌ كو ئه‌وی ژ عه‌زابێ جه‌ھنه‌مێ خلاس بكێ.[1] و گووره‌كی گه‌له‌ك روایه‌تان «مه‌قامێ مه‌حموود» كو د قورئانێ دا وه‌عدا وێ ژ پێغه‌مبه‌ر را ھاتیه‌ دایین، ھه‌ما مه‌قامێ شه‌فاعه‌تێ یه‌. (بنێره‌: سووره‌تێ ئسراء / 79).

ھه‌ر وھا ئایه‌تا (ضوحا / 5): «وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى - و وێ خودایێ ته‌ ئه‌وقاس بدێ ته‌ حه‌تا تو رازی ببی» ئشاره‌ یه‌ بال عه‌فوو كرنا خودێ ڤه‌ كو ب رێكا شفاعه‌تا پێغه‌مبه‌ر ڤه‌ (ص) ژ وان كه‌سا ره‌ پێك تێ كو حه‌ق ھه‌نه‌ شه‌فاعه‌ت ژ وان را بێ كرن.

ڤێ گووره‌كێ مه‌زنترین و ئاخرین ھێڤیا باوه‌ردارێن گونه‌ھكار شه‌فاعه‌ته‌، لێ د ھه‌ر حال و كاری دا نه‌گه‌ره‌ك ژ چاره‌ كرنا خودێ ئێمن ببن و گه‌ره‌كه‌ ھه‌ر و ھه‌ر د طرسێ دا بن كو نه‌وه‌بێ كاره‌كی بكن كو ببێ سه‌به‌بێ دووماھیكا خراب و ئیمانێ ژ دلێ وان ده‌رێنێ د وه‌ختێ مرنێ دا. و نه‌وه‌بێ حه‌ز كرنا ژ كار و بارێ دونیایی ببێ سه‌به‌ب كو پێ كه‌ربا ژ خودێ (خودێ مه‌ بپارێزێ) ژ ڤێ دونیایێ بچن، ب ڤی ئاوایی ك و ژ ئالیه‌كی ڤه‌ حه‌ژ دونیایێ دكن و ژ ئالیێ دی ڤه‌ ژی زانن كو خودێ یه‌ جداھیێ تێخێ ناڤبه‌ینا وان و وێ یا دلێ وان پێڤه‌.

مه‌فھوومێ شه‌فاعه‌تێ

شه‌فاعه‌ت ژ كووكا «شه‌فع» ب مه‌عنا «جووت» ھاتیه‌ گرتن و د عورفێ دا ب ڤێ مه‌عنێ بكار تێ برن كو: كه‌سه‌ك ئابروومه‌ند ژ مه‌زنه‌كی بخازێ كو ژ جه‌زایێ خرابكاره‌كی ده‌رباز ببێ ئان ل خێر و كرھا خزمه‌تكاره‌كی زێده‌ بكێ. و به‌لكی نوكتا بكار برنا وێژه‌یا شه‌فاعه‌تێ د ڤی جھی دا ئه‌ڤ بێ كو: شه‌خصێ موجرم ب ته‌نێكی و ئستحقاقا عه‌فوو بینێ نینه‌، ئان مرووڤێ خزمه‌ت كری ب ته‌نێكی ئستحقاقا زێده‌بوونا كریێ تنه‌ھن، لێ ده‌ما ئه‌و دكه‌ڤێ ره‌خ داخازا «شه‌فاعه‌تكه‌ر» و دگه‌ل وێ جووت دبێ ئستحقاق په‌یدا دبێ.

د جیێن مه‌عموولی دا سه‌به‌بێ وێ یێكێ كو كه‌سه‌ك شه‌فاعه‌تا شه‌فیعه‌كی قه‌بوول دكێ ئه‌ڤه‌ كو دطرسھێ ئه‌گه‌ر قه‌بوول نه‌كێ شه‌فاعه‌تكه‌ر نه‌رحه‌ت ببێ و نه‌رحه‌تیا وی ببێ سه‌به‌بێ مه‌حروومیه‌تا ژ له‌ززه‌تا موئانسه‌ت و خزمه‌تێ و ئان ببێ سه‌به‌بێ زه‌ره‌رێ ژ ئالیێ شه‌فیع ڤه‌. موشركێن كو ژ خالقێ جھانێ را وه‌صفێن ئنسانی حه‌ساب دكران مه‌سه‌لا ئه‌و موحتاجێ بێھن ھاتنێ ب ھه‌ڤژینێ و ئاریكاران و ئان طرسا ژ ھه‌ڤپشكان زانیان، ژ رازی كرنا خودایێ مه‌زن را ئان خوه‌ پارازتنا ژ غه‌زه‌با وی خوه‌ تاڤێتان به‌ربه‌ختێ خودایێن خیالی و عباده‌ت ژ مه‌لائیكه‌ت و جننا را دكران و ل به‌رابه‌رێ پوتا دا خوه‌ دشكاندان و دگووتان: « ... ھؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللهِ - ئه‌ڤێنھه‌ شه‌فیعێن مه‌ نه‌ ل بال خودا». (بنێره‌ سووره‌تێن: یوونس / 8، رووم / ١٣، ئه‌نعام / 93، زومه‌ر / 44 و ...).



1 2 3 next