ل که ربه لایێ چ قه ومیه؟ (3)

+ ئبن زیاد ل جوابا ناما عومڒرێ سڒعد دا نامڒیڒک نڤیسی دا ده ستێ شمرێ زێلجڒوشڒن و گوتێ: ئڒڤی نامی بده عومڒرێ سڒعد و بێژێ: ئڒگڒر حوسڒین و هوگرێن وی تڒسلیمێ فڒرمانا من نڒبن بلا د گڒل وان بکڒڤێ شڒر، ئڒگڒر شڒر نڒکر تو ژ ئالیێ من ڤه قوماندار و سڒروکێ عه سکڒری، و سڒرێ عومڒرێ سڒعد ژی ژێکه و ژ من ره بشینه.

+ ناڤڒروکا جوابا ئبن زیاد ژ عومڒرێ سڒعد را رێکری ئڒڤڒیه: من تو نه شاندیی کو تو بڒر هێڤیا سڒلامڒتیێ بدی حوسڒین و مڒهدڒرا وی بکی، ئڒگڒر حوسڒین و هوگرێن خوه سڒری لبڒر فڒرمانا من بچڒمینن ئڒوا رێکه بال من و ئڒگڒر نه، هڒمیا بده بڒر شویرا و قڒت قڒت بکه چکو موستڒحڒقێ ڤێ یێکی نه. و پشتی ته حوسڒین کوشت بڒدڒنا وی ل بن صمێن هڒسپا ده بپڒرچقینه... فڒرمانا من بێ هره وێره گڒرڒک یێک بێ، ئڒگڒر تو گوهدار بی ئه زێ ته خڒلات بکم و ئڒگڒر تو نه گوهداریا بکی خوه ژ له شکه رێ مه بده پاش و قومانداریا له شکه ر بسپێرڒ شمرێ زێلجڒوشڒن، چکو من سڒروکاتی دایه وی. هێدی خلاس.[9]

روژا تاسوعایی (نه هی موحه ره م)

+ شمرێ زێلجڒوشڒن د گڒل 4000 شڒرکڒران گها کڒربڒلایێ و ناما فڒرمانا کوشتنێ دا دڒستێ عومڒرێ سڒعد. عومڒرێ سڒعد، خوه ژی نڒرحڒت کر و گوتێ: من شڒک و شوبهه تونه کو ته نڒهێلایه ئبن زیاد گوتنا من قڒبول بکێ و مڒسڒله بێ شڒر خلاس ببێ...

شمر گوتێ: تو ڤێ بێژه، کانێ ته چه نیڒته؟ تێ د گڒل وان شه ر بکی ئان تێ خوه بدی پاش و قومانداریێ بدی من؟

عومڒرێ سڒعد: ئه ڤی بزانه کو ئڒز قومانداریێ نادم ته چکو ئه ز ته لایق نابینم، ئڒز بخوه ئڒزێ ڤێ کاری خلاس کم. وڒلحاصل، عومڒرێ سڒعد ئێڤارا روژا پێنجشڒمێ، نڒهێ موحڒرڒمێ، حازریا شڒر کر.

+ چار کورێن ئمام عڒلی سڒلامێن خودێ ل سڒر بن ئڒوێن دایکا وان «ئومولبه نین» یانی حڒزرڒتێ عڒباس و عڒبدولاھ و جڒعفڒر و عوسمان د گڒل برایێ خوه ئمام حوسڒین هاتبین کڒربڒلایێ. شمرێ زێلجڒوشڒن و ئبن ئڒبی المڒحمڒل ژ ئالی دایکێ ڤه مروڤێ وان دهاتان حه سابێ، ژ بڒر ڤێ یێکێ ژ بونا وان ئه ماننامڒیڒک ژ ئبن زیاد گرتبین، روژا تاسوعایێ «که زمان» خولامێ ئبن ئڒبیلمڒحمڒل ئڒمانناما وان، دا وان، هڒر چار پێکڤه ئڒو ئڒماننامه سڒر وا دا زڤراندن و گوتن: ئڒم نه موحتاجێ ئڒمانناما هڒوڒنه، ئڒمانا خودا باشتره ژ یا عڒبدولاهێ کورێ سومڒیێ.[10]

+ پشتی وی شمر بخوه هات نێزیکێ خێڤڒتێن قافلا شڒهیدان و گازی هڒر چار کورێن ئمام عڒلی ژ «ئومولبه نین»ێ کر و گوته وان: من ژ بونا هڒوه ژ ئبن زیاد ئڒماننامه گرتیه، هڒمیا پێکڤه گوتنێ: خودێ لڒعنڒتا خوڒ ل ته و ئڒمانناما ته بکێ، چڒوا چێدبێ کو ئڒم ل ئێمناهی یێ دا بن، لێبڒلێ، ئه منیڒت ژ کورێ کڒچا پێغڒمبڒرێ خودا را تنه بت؟![11]

هڒما ئێڤارا روژا تاسوعایێ یانی 9 ێ موحڒرڒما سالا 61 کوچی، پاش قه بول نڒکرنا ئه ماننامێ، عومڒرێ سڒعد سڒروکێ لڒشکڒرێ یڒزیدی یان، گازی کر و گوت: ئڒی لڒشکڒرێ خودێ! صوار ببن و کڒیف خوڒش بن کو بهشت ل بڒراهیا هڒوڒیه!! لڒشکڒر ژی پاش نمێژێ ئێڤارێ دڒس چونا شڒر کرن.

+ ل وێ دڒرفڒتێ دا ئمام حوسڒین سڒلامێن خودێ لسڒر بن، لبڒر دڒڤێ خێڤڒتێ رونشتبی و شویرێ وی ل دڒستا ده سڒرێ خوه دانیبی سڒر چوکا خوه.

حه زرڒتێ زڒینڒب، ب هاواری هات بالێ و گوت: برا! تو ڤێ قه رڒبالغی گوهلێ نابی، ئڒڤه وی نێزیکێ مه دبن؟!