فه‌ده‌ك د نه‌ھجول به‌لاغه‌ دا

فه‌ده‌ك د نه‌ھجول به‌لاغه‌ دا

فَوَاللهِ مَا كَنَزْتُ مِنْ دُنْيَاكُمْ تِبْراً، وَلاَ ادَّخَرْتُ مِنْ غَنَائِمِهَا وَفْراً، وَلاَ أَعْدَدْتُ لِبَالِي ثَوْبِي طِمْراً.

بَلَى! كَانَتْ في أَيْدِينَا فَدَكٌ مِنْ كلِّ مَا أَظَلَّتْهُ السَّماءُ، فَشَحَّتْ عَلَيْهَا نُفُوسُ قَوْم، وَسَخَتْ عَنْهَا نُفُوسُ آخَرِينَ، وَنِعْمَ الْحَكَمُ اللهُ. وَمَا أَصْنَعُ بِفَدَك وَغَيْرِ فَدَك، وَالنَّفْسُ مَظَانُّهَا فِي غَد جَدَثٌ، تَنْقَطِعُ فِي ظُلْمَتِهِ آثَارُهَا، وَتَغِيبُ أَخْبَارُهَا، وَحُفْرَةٌ لَوْ زِيدَ فِي فُسْحَتِهَا، وَأَوْسَعَتْ يَدَا حَافِرِهَا، لاََضْغَطَهَا الْحَجَرُ وَالْمَدَرُ، وَسَدَّ فُرَجَهَا التُّرَابُ الْمُتَرَاكِمُ، وَإِنَّمَا هِيَ نَفْسِي أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى لِتَأْتِيَ آمِنَةً يَوْمَ الْخَوْفِ الاَْكْبَرِ، وَتَثْبُتَ عَلَى جَوَانِبِ الْمَزْلَقِ.

هه‌یهێ! هه‌رکه‌سه‌کی پێشکێشه‌ک هه‌یه‌ کو دکه‌ڤێ په‌ی و ژ نوورا زانینا وی رووناهی یێ دگرێ؛ هه‌یهێ! براستی ئه‌ڤه‌ ئمام و پێشکێشێ هه‌وه‌ رازی بوویه‌ و به‌سکریه‌ د دنیا خوه‌ دا پێ دو جلکێن په‌رتیی و ژ خارنێ ژی پێ دو تووتک [و دو قه‌ت] نان. ئه‌لبه‌ت، هوون نکارن ئه‌ڤێ یێکێ بکن، لێبه‌لێ پێ ته‌قواتی و خه‌بات و پاک داوی [و عفه‌ت] و دورستکاری یا خوه‌ ئاریکاریا من بکن. ڤێجا وه‌للاهی، من ژ دنیا هه‌وه‌ ئاخا زێرین نه‌دایه‌ هه‌ڤ و به‌رهه‌ڤ نه‌کریه‌ و ژ هه‌یی یا وێ من قه‌ چ مال خه‌زنه‌ نه‌کریه‌ و شوونا ئه‌ڤی کراسێ که‌ڤن و په‌رتیی من کراسه‌ک دی ژ خوه‌ را حازر نه‌کریه‌ و من ژ عه‌ردێ وێ بووسطه‌ک ژ خوه‌ ره‌ نه‌گرت و، من ژ وێ خێنجی خارنه‌ک کێم و نه‌ چ، نه‌خوه‌ست و نه‌ڤییا. براستی ئه‌و (دنیا) لبه‌ر چاڤێ من بێ قیمه‌ت تر و بێ بهاتره‌ ژ لبه‌ک مازویا ته‌حل. به‌لێ، ژ هه‌می وێ یا لبن عه‌سمانا دا، «فه‌ده‌که‌ک» ده‌ست مه‌ دا هه‌بی کو هنه‌کا دلێ خوه‌ برنێ و به‌خیله‌تی تێدا کرن و هنه‌ک دی ژی، ژێ ده‌رباز بین و خودێ باش حاکمه‌. ئه‌زێ چ ژ فه‌ده‌ک و غه‌یرێ فه‌ده‌کێ بکم؟ حالحاله‌ صبه‌هی، گوور، زڤرینگه‌ها مرووڤه‌، وێ شوونه‌وارێ وی د طاریتی یا وێ دا پووچ ببن و وێ به‌حسا وی ژناڤ به‌حسان رابێ؛ چالکه‌ک کو چقاس فره‌ھ بکن ئان گوور کوول سه‌ر فره‌هیا وێ ڤه‌ زێده‌ بکێ، وێ که‌ڤر و حه‌ری به‌ده‌نا مرووڤ سه‌ر هه‌ڤدا بشدینن و وێ ئه‌و ئاخا زه‌حفی زه‌راقێن وێ بگرن. ئیروو ئه‌ز نه‌فسا خوه‌ پێ ته‌قواتی یێ دشکینم (خوه‌ی دکم) دا صبه‌هی، د وێ رووژا د‌ه‌ھشه‌تا مه‌زن دا ئێمن بێ و ل سه‌ر وی که‌ندالێ جهێ شمتینێ، خوه‌ راگرێ و نه‌شمتێ.