حه‌ضره‌تێ ھوود‌ (س)

حه‌ضره‌تێ ھوود‌ (س)

«و مه‌ بئالیێ(قه‌ومێ) عاد ڤه‌ براد‌ه‌رێ وان ھوود‌ رێكر، گووت: ئه‌ی قه‌ومێ من! عباد‌ه‌تێ خود‌ێ بكن، ھه‌وه‌ خێنجی وی چ ئلاھ نینن، ما ڤێجا ھوون ته‌قواتیێ ناكن» ئه‌عراف/65

بنێره‌: ھوود‌ /50-60؛ موئمنوون /31-41؛ شوعه‌را /123-140؛ فوصصله‌ت /13-16؛ ئه‌حقاف /21-26؛ ئه‌ززاریات /41-42؛ ئه‌لقه‌مه‌ر /18-22؛ ئه‌لحاققه‌ /4-8 و ئه‌لفه‌جر /6-8

ئمام باقر (س): د‌ه‌ما نوبووه‌تا نووح (س) گھا خلاسه‌كێ و د‌ه‌ورانا عه‌مرێ وی خلاس بوو، خود‌ێ ژێرا وه‌حی كر كو: ئه‌ی نووح! نوبووه‌تا ته‌ خلاس بوو و د‌ه‌ورانا عه‌مرێ ته‌ گه‌ھشت خلاسه‌كێ، ڤێجا زانینا كو لبال ته‌ ھه‌یه‌ و ئیمانێ و ناڤێ مه‌زن و میراسا علم و زانینێ و شوونه‌وارێن علمێ نوبووه‌تێ د‌ه‌ینه‌ ناڤ پاشڤه‌ مایی یێن زورریه‌تا خوه‌ د‌ا ...

و نووح (س) مزگینی یا ھاتنا ھوود‌ (س) د‌ا سام و د‌ ناڤبرا نووح و ھوود‌ د‌ا ژی ھنه‌ك پێغه‌مبه‌ر ھه‌بوونه‌. نووح (س) گووت: وێ خود‌ێ پێغه‌مبه‌ره‌كی بناڤێ ھوود‌ راكێ و ئه‌و وێ قه‌ومێ خوه‌ بو ئالیێ خود‌ێ گازی بكێ، لێ قه‌ومێ وی وێ ئه‌وی د‌ه‌ره‌وین بكن و خود‌ایێ عه‌زیز و جه‌لیل وێ پێ بایه‌كی ئه‌وا ژ ناڤ ببێ. ڤێجا حه‌چی كه‌سێ ژ ھه‌وه‌ ئه‌و د‌یت بلا ئیمانێ پێ بێنێ و گوھد‌اری یا وی بكێ، حه‌تا كو خود‌ایێ عه‌زیز و جه‌لیل، ئه‌وی ژ عه‌زابێ بایێ خلاس بكێ.

1.     ... وبَشَّرَ نُوحٌ ساما بِهُودٍ عليه‏السلام، وكانَ فيما بينَ نُوحٍ وهُودٍ مِن الأنبياءِ عليهم‏السلام . وقالَ نُوحٌ: إنّ اللّه‏َ باعِثٌ نَبيّا يُقالُ لَهُ :هُودٌ، وإنّهُ يَدعو قَومَهُ إلَى اللّه عز Ùˆ جل فيُكَذِّبونَهُ واللّه‏ُ عز Ùˆ جل مُهلِكُهُم بالرِّيحِ، فمَن أدرَكَهُ مِنكُم فَليُؤمِنْ بهِ وليَتَّبِعْهُ فإنّ اللّه‏َ عز Ùˆ جل يُنَجِّيهِ مِن عَذابِ الرِّيحِ (الكافي: 8 /115 / 92).

ئمام صادق (س): د‌ه‌ما خود‌ێ ھوود‌ (س) رێكر، پاشڤه‌مایی یێن ژ زارووكێ سام، ژێرا ته‌سلیم بوون، لێبه‌لێ یێ د‌ی گووتن: كی ژ مه‌ قه‌وی تره‌؟ ڤێجا بایه‌ك بێ د‌وومكه‌ر ئه‌و ژ ناڤ برن. ھوود‌ شیره‌ت ل قه‌ومێ خوه‌ كر و مزگینی یا ھاتنا صالح (س) د‌ا وان.

2.     لَمّا بَعثَ اللّه‏ُ عز Ùˆ جل هُودا عليه‏السلام أسلَمَ لَهُ العَقِبُ مِن وُلدِ سامٍ، وأمّا الآخَرونَ فقالوا: Ù…ÙŽÙ† أشَدُّ مِنّا قُوّةً ØŸ! فاُهلِكوا بالرِّيحِ العَقيمِ، وأوصاهُم هُودٌ وبَشَّرَهُم بصالِحٍ عليه‏السلام (كمال الدين: 136 / 5).

سه‌ر بووریا ھوود‌ (س) و قه‌ومێ عاد‌ د‌ا

ئه‌وا قورئانا پیرووز د‌ه‌رحه‌ق سه‌ر بووریا ڤی قه‌ومی د‌ا د‌بێژێ، ئه‌ڤه‌ كو: «عاد‌»- جارنا ژی ھاتیه‌ گووتن «عاد‌ێ ئه‌ولی» (نه‌جم/50) و ئه‌ڤاھه‌ ئشاره‌یه‌ بال وێ چه‌ند‌ێ ڤه‌ كو «عاد‌ێ د‌ووێ ژی ھه‌بیه‌- قه‌ومه‌ك بوویه‌ كو د‌ ئه‌حقافێ د‌ا (جھێ عه‌رد‌ێ وێ خێز) ل شبھێ جه‌زیره‌تول عه‌ره‌بێ د‌ا ژیایه‌(ئه‌حقاف/21) پشتی قه‌ومێ نووح (ئه‌عراف/69)

ئه‌و ناڤ نعمه‌تا د‌ا بوون حه‌تا خوه‌ گوھه‌راند‌ن و بوت په‌رێسیێ د‌ ناڤ وان د‌ا جی گرت و لسه‌ر ھه‌ر بلند‌اھیه‌كی نیشانه‌ك بێھوود‌ه‌ چێكرن.

... خود‌ێ براد‌ه‌رێ وان (ژ قه‌ومێ وان‌) ھوود‌ رێكر ناڤ وان و ئه‌و ژ حه‌قیێ را گازی كرن و بو عباد‌ه‌تێ خود‌ێ رێنموون كرن د‌ا كو ژ پووتان د‌وور بكه‌ڤن و ب عد‌اله‌ت و مه‌رحه‌مه‌ت بھه‌ڤ را بژین (شوعه‌راء/130) ھوود‌ (س) ب ھه‌می كارینا خوه‌ د‌ رێكا وه‌عز و شیره‌ت كرنا وان د‌ا خه‌بات كر و رێك ژ وان را روناھی كر و رێكا بھانان ژ وان بری، لێبه‌لێ ئه‌و پێ به‌ربه‌ره‌كانی و قه‌بوول نه‌كرنێ لبه‌رابه‌رێ وی د‌ا سه‌كنین ... ڤێجا خود‌ێ عه‌زاب سه‌ر وان د‌ا رێكر و با یا زوا و «عه‌قیم» سه‌ر وان د‌ا شاند‌ كو سه‌ر چ د‌ا ھات وه‌ك ھه‌ستی یێ مری لێ كر (زاریات/42). تفسير الميزان: 10 / 307