ره‌مه‌زان

پێغه‌مبه‌ر(ص): ئه‌گه‌ر به‌نده‌ بزانیا ل ره‌مه‌زانێ دا چ هه‌یه‌، وێ بخوه‌ستا كو سالوه‌خت، ره‌مه‌زان بیا.

لَو يَعلَمُ العَبدُ ما في رَمَضانَ لَوَدَّ أن يكونَ رَمَضانُ السَّنَةَ.

-: ده‌ما ره‌مه‌زان ده‌سپێ دبێ ]و هلالا وێ دخوه‌یهێ[ ده‌رگه‌هێن ئاگر تێن گرتن و ده‌رگه‌هێن بهشتێ ڤه‌دبن و شه‌یطان تێن گرێدان.

إذا استَهَلَّ رَمَضانُ غُلِّقَتْ أبوابُ النارِ، وفُتِحَتْ أبوابُ الجِنانِ، وصُفِّدَتِ الشَّياطينُ.

ئمام عه‌لی: رووژه‌كی پێغه‌مبه‌رێ خودێ ژ مه‌ را ئاخفت و گووت: مرووڤنو! ئه‌ڤه‌ مه‌ها خودێ ب به‌ره‌كه‌ت و ره‌حمه‌ت و عه‌فوو كرنڤه‌ به‌ر ب هه‌وه‌ هات، مه‌ها كو لبال خودێ باشترین مه‌هه و رووژێن وێ باشترین رووژ و شه‌ڤێن وێ باشترین شه‌ڤ و د‌ه‌مێن وێ باشترین ده‌من. هوون د وێ دا بو مێهڤانداریيا خودێ هاتنه‌ گازی كرن، هوون بوونه‌ ژ وایێن خودێ كه‌ره‌م گه‌ل وان كری وقیمه‌ت دايی وان، د وێدا نه‌فه‌‌سێن هه‌وه‌ ته‌سبیح تێن حه‌سابكرن و خه‌وا هه‌وه‌ عباده‌ت، عه‌مه‌لێ هه‌وه‌ ل ڤێ مه‌هێ دا مه‌قبووله‌ و دوعایێن هه‌وه‌ تێن جوابدان.

قد أقبَلَ إلَيكُم شَهرُ اللّه بالبَرَكَةِ والرّحمَةِ والمَغفِرةِ، شَهرٌ هُو عِندَ اللّه أفضَلُ الشُّهورِ، وأيّامُهُ أفضَلُ الأيّامِ، ولَيالِيهِ أفضَلُ اللَّيالِي، وساعاتُهُ أفضَلُ الساعاتِ، هُو شَهرٌ دُعِيتُمْ فيهِ إلى ضِيافَةِ اللّه وجُعِلتُم فيهِ مِن أهلِ كَرامَةِ اللّه، أنفاسُكُم فيهِ تَسبيحٌ، ونَومُكُم فيهِ عِبادَةٌ، وعَمَلُكُم فيهِ مَقبولٌ، ودُعاؤكُم فيهِ مُستَجابٌ...

د ده‌ستپێکا ره‌مه‌زانێ دا ئمام صادق گووت زارووکێن خوه‌: د ڤێ مه‌ھێ دا شه‌ڤه‌ک هه‌یه‌ كو عه‌مه‌ل كرن تێدا باشتره‌ ژ عه‌مه‌لێ ل هه‌زار مه‌هان دا تێ كرن.

فيهِ ليلةٌ العَمَلُ فيها خَيرٌ مِن العَمَلِ في ألفِ شَهرٍ.

پێغه‌مبه‌ر گووتيه‌: براستی به‌ختره‌ش، ئه‌وه‌ ئه‌وێ ل ڤێ مه‌ها مه‌زن و بقیمه‌ت دا مـه‌حــرووم بــمـیـنـێ ژ عـه‌فـووکـرنا خودێ.

في خُطبتِهِ عندَ إقبالِ شهرِرمضانَ: إنّ الشَّقِيَّ مَن حُرِمَ غُفرانَ اللّه في هذا الشَّهرِ العَظيم.