د‌وعا ژ ئاریكارێن پێغه‌مبه‌ران را

أَللّهُمَّ وَأَوْصِلْ إِلَى التّابِعينَ لَهُمْ بِإِحْسان، الَّذينَ يَقُولُونَ: (رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَلاِِخْوانِنَا الَّذينَ سَبَقُونا بِالاِْيمانِ) خَيْرَ جَزائِكَ، الَّذينَ قَصَدُوا سَمْتَهُم، وَتَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ، وَمَضَوْا عَلى شاكِلَتِهِمْ، لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ في بَصيرَتِهِمْ، وَلَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ في قَفْوِ آثارِهِمْ، وَالاِْئْتِمامِ بِهِـدايَةِ مَنـارِهِمْ، مُكـانِفيـنَ وَمُـوازِرينَ لَهُمْ، يَدينُونَ بِدينِهِمْ، وَيَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ، وَلا يَتَّهِمُونَهُمْ فيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ.

أَللّهُمَّ وَصَلِّ عَلَى التّابِعينَ مِنْ يَوْمِنا هذا إِلى يَوْمِ الدّينِ، وَعَلى أَزْواجِهِمْ، وَعَلى ذُرِّيّاتِهِمْ،   

و قیمه‌ت بده‌ کارێ وان کو ژبوونا ته‌ کۆچ کرن و دوورکه‌تن ژ وه‌لاتێ قه‌ومێ خوه‌ و ژ به‌رفره‌ھیا رزق و ژيانێ ده‌رکه‌تن و ب ئاليێ ته‌نگاسيێ ڤه‌ چوون و ژبوونا خۆڕت کرنا دینێ ته‌ پر ژاری دیتن.

یا خودا! تو باشترین خێرێ بده‌ وا که‌سێن ب قه‌نجی که‌تین په‌ي وان (د رێکا وان یا قه‌نج دا گاڤا خوه‌ ئاڤێتین)ØŒ ئه‌وێن دبێژن: «یا ره‌ب، Ù„ مه‌ ببووره‌ Ùˆ Ù„ وان که‌سان Ú˜ÛŒ ئه‌وێن پێشیا مه‌ Ù„ سه‌ر ئیمانێ چويین»، ئه‌وێن قه‌ستا رێکا وان کرین Ùˆ به‌رووکێ خوه‌ وه‌ک یا وان Ù„ÛŽ کرین Ùˆ گوورا وان ھه‌رکيین؛ ده‌رحه‌ق به‌صیره‌تا وان Ùˆ بیناھيا دل دا گومان Ú˜ وان را چێنه‌بويی Ùˆ د ده‌وس Ùˆ رێچکا وان  دا نه‌که‌تین Ø´Ú© Ùˆ ته‌ردیدێ Ùˆ که‌تین په‌ي دورستی Ùˆ رێنموونیيا وان؛ ئه‌وێن ئاریکار Ùˆ پشته‌کن Ú˜ وان را Ùˆ Ù„ سه‌ر دینێ وا نه‌ Ùˆ رێکا دورستا خوه‌ Ú˜ وان دگرن Ùˆ رێککه‌تی نه‌ گه‌ل وان Ùˆ د ÙˆÛŽ یا گھاندین وان دا توھمێ Ù„ وان نادن.

ئلاھی! مه‌رحه‌مه‌تێ ل تابعینا بکه‌ ژ ئیروو پێڤه‌ حه‌تا رووژا قیيامه‌تێ، ھه‌ر وھا مه‌رحه‌مه‌تێ ل ھه‌ڤژین و زارووکێن وان بکه‌،

و ل وان که‌سێن گوھدارێن ته‌، مه‌رحه‌مه‌ته‌ک وه‌ره‌نگ کو پێ وێ تو ئه‌وان ژ بێئه‌مریيا خوه‌ پاشدا بدێ و باغ وباخجێن بھشتا خوه‌ ژ وان را فره‌ھ بکی و ئه‌وا ژ حیله‌ پیلانێن شه‌يتان دوور بگری؛ و ئاری وان بکی کو کارێ قه‌نج بکن و ئه‌وا ژ قه‌ومین و گیرو گرفتا شه‌ڤ و رووژان بپارێزی کو خێنجی ژ پێشھاتێن باش سه‌ر وان دا نه‌يێ. ئه‌وێ مه‌رحه‌مه‌تێ بکه‌ کو پێ وێ تو وان بھه‌رکێنی بال وێ باوه‌ريێ ڤه‌ کو ھێڤیداریيه‌ک قه‌نج ژ ته‌ ھه‌بن و دلێ وان بفڕژێ وێ يا ل بال ته‌ و گومانا خراب بته‌رکێنێ ده‌رحه‌ق وێ يا خه‌لک ژ خوه‌ را به‌رھه‌ڤ دکێ، دا تو دلێ وان ب ئاليێ خوه‌ ڤه‌ بدی و ترسان ژ ته‌ بێ؛ و دا تو ده‌رحه‌ق به‌رفره‌ھکرنا کارێ دونيايی دا ژ وان را بێدليێ چێکی و حه‌زکرنا کارێ ئاخره‌تی و حازريا ژ پاش مرنێ را بێخی دلێ وان؛ و تو نه‌خوه‌شیيێن کو د ده‌مێ ده‌رکه‌تنا جان ژ به‌ده‌نێ سه‌ر وان دا تێ ل وان سڤک بکی و ئه‌وان سه‌لامه‌ت بھێلی ژ نه‌خوه‌شيێن ده‌مێ ئمتحان و فتنێ؛ و دوور بگری ژ پێت و گۆڕيا ئاگر و مانا د وێ دا؛ و تو پێ وێ مه‌رحه‌مه‌تێ به‌رێ وان ب ئاليێ خه‌وگه‌ھ و جھێ ئه‌ھلێ ته‌قوايێ ڤه‌ بزڤرێنێ.

وَعَلى مَنْ أَطاعَكَ مِنْهُمْ، صَلاةً تَعْصِمُهُمْ بِها مِنْ مَعْصِيَتِكَ، وَتَفْسَحُ لَهُمْ في رِياضِ جَنَّتِكَ، وَتَمْنَعُهُمْ بِها مِنْ كَيْدِالشَّيْطانِ، وَتُعينُهُمْ بِها عَلى مَا اسْتَعانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ، وَتَقيهمْ طَوارِقَ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ، إِلاّ طارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْر، وَتَبْعَثُهُمْ بِها عَلَى اعْتِقادِ حُسْنِ الرَّجاءِ لَكَ، وَالطَّمَعِ فيما عِنْدَكَ، وَتَرْكِ التُّهْمَةِ فيما تَحْويهِ أَيْدِي الْعِبادِ، لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ، وَالرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَتُزَهِّدَهُمْ في سَـعَةِ الْعاجِـلِ، وتُحَبِّبَ إِلَيْهِـمُ الْعَمَـلَ لِلاْجِلِ، وَالاْستِعْدادَ لِما بَعْدَ الْمَوْتِ، وَتُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْب يَحِلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الاَْنْفُسِ مِنْ أَبْدانِها، وَتُعافِيَهُمْ مِمّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُوراتِها، وَكَبَّةِ النّارِ، وَطُولِ الْخُلُودِ فيها، وَتُصَيِّرَهُمْ إِلى أَمْن مِنْ مَقيلِ الْمُتَّقينَ.